Διπλωματικές Εργασίες

Μόνιμο URI για αυτήν τη συλλογήhttps://dspace.library.tuc.gr/handle/123456789/138

Νέα

Περιηγούμαι

Τώρα δείχνει 1 - 17 από 17

H “Μικροβιακή Οικία” ως ένα αυτόνομο κυκλικό οικοσύστημα
(Technical University of Crete, 2014) Tsiligiridis Stavros; Τσιλιγκιριδης Σταυρος; Venieri Danai; Βενιερη Δαναη; Diamantopoulos Evaggelos; Διαμαντοπουλος Ευαγγελος; Tsoutsos Theocharis; Τσουτσος Θεοχαρης
«Μικροβιακή οικία, ένα αυτόνομο κυκλικό οικοσύστημα» Η δημιουργία ενός κυκλικού οικοσυστήματος σε μια οικία καθιστά εφικτή την διαχείριση πόρων σε ποικίλες καθημερινές οικιακές διεργασίες. Μια πρακτική όπου σχεδόν κάθε "έξοδος" μιας διεργασίας (στερεά και υγρά απόβλητα) αποτελεί "είσοδο" κάποιας άλλης. Μια άλλη οπτική της μέχρι τώρα λειτουργίας του χώρου και του τρόπου όπου ζούμε, που αξιοποιεί τις ανεξάντλητες εφαρμογές της βιολογίας ώστε οι έννοιες ανακύκλωση, επεξεργασία, διύλιση, να αποκτήσουν καθημερινές και εύκολες πρακτικές.
Αξιοποίηση της ηλιακής ακτινοβολίας στην απολύμανση παθογόνων μικροοργανισμών με ετερογενή φωτοκατάλυση
(Technical University of Crete, 2014) Katsikis Nikolaos; Κατσικης Νικολαος; Venieri Danai; Βενιερη Δαναη; Velegraki Theodora; Βελεγρακη Θεοδωρα; Diamantopoulos Evaggelos; Διαμαντοπουλος Ευαγγελος
Η τάση των τελευταίων ετών για εναλλακτικούς τρόπους απολύμανσης υδατικών λυμάτων έχει φέρει στο προσκήνιο νέες μεθόδους απολύμανσης φιλικές προς το περιβάλλον, μια εκ των οποίων είναι η φωτοκατάλυση η οποία ανήκει στις λεγόμενες «Προχωρημένες Οξειδωτικές Μεθόδους Αντιρρύπανσης» (ΠΟΜΑ). Με τον όρο αυτό εννοούνται εκείνες οι τεχνολογίες η αποτελεσματικότητα των οποίων στηρίζεται στην παραγωγή ριζών υδροξυλίου (ΟΗ.), ιδιαίτερα δραστικών οξειδωτικών μέσων. Στην παρούσα διπλωματική εργασία μελετήθηκε το φαινόμενο της ετερογενούς φωτοκατάλυσης ως μέσο απολύμανσης παθογόνων μικροοργανισμών αξιοποιώντας την ηλιακή ακτινοβολία. Οι μικροοργανισμοί που εξετάσθηκαν ήταν τα παθογόνα βακτήρια Pseudomonas aeruginosa και Klebsiella pneumonia, ενώ ο καταλύτης που χρησιμοποιήθηκε ήταν το Διοξειδίου του Τιτανίου TiO2. Έγιναν έξι σειρές πειραμάτων με την κάθε σειρά να περιλαμβάνει δύο πειράματα, ένα για τον κάθε μικροοργανισμό. Αρχικά τα πειράματα έγιναν σε αποστειρωμένες συνθήκες και διαφορετικές συγκεντρώσεις μικροοργανισμών και φωτοκαταλύτη. Παρόλο που η ηλιακή ακτινοβολία δεν ήταν πάντα σε υψηλά επίπεδα τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά με το μικροβιακό φορτίο να εκμηδενίζεται σε όλα τα πειράματα. Η ετερογενής φωτοκατάληση, αν και αντιμετωπίζοντας κάποιες δυσκολίες, έδειξε επίσης την απολυμαντική της δράση για τους υπό εξέταση μικροοργανισμούς και σε μη αποστειρωμένες συνθήκες όταν χρησιμοποιήθηκε νερό βρύσης και λύμα προερχόμενο από δευτεροβάθμια δεξαμενή καθίζησης ως υδάτινη μήτρα. Εξαιτίας της μεταβαλλόμενης ηλιακής ακτινοβολίας από πείραμα σε πείραμα δεν βγήκε κάποιο ασφαλές πόρισμα για το ποιός μικροοργανισμός είναι πιο ανθεκτικός στην φωτοκατάλυση, πέραν του ότι και οι δύο είναι αρκετά πολύπλοκοι είτε στον πολλαπλασιασμό είτε στην θανάτωση τους και χρήζουν ιδιαίτερης εργαστηριακής μεταχείρισης. Από την άλλη μεριά η φωτοκατάλυση έδειξε να μπορεί να δώσει σπουδαία αποτελέσματα για διάφορες τιμές της ηλιακής ακτινοβολίας ακόμα και μέσα στην Νοέμβριο. Η θετική άποψη που αναπτύσσεται για την ετερογενή φωτοκατάλυση μέσα από την παρούσα διπλωματική δεν φαίνεται δυστυχώς να είναι και καθολική καθώς πολλοί επιστήμονες κρατούν επιφυλακτική ακόμα στάση απέναντι στην αξιοπιστία της μεθόδου και στην ικανότητα της να εφαρμοστεί επιτυχώς σε απολυμαντικά έργα μεγάλης κλίμακας. Παράλληλα με τα πειράματα της φωτοκατάλυσης, έγινε μια μικρή μεμονωμένη έρευνα για τα parabens και συγκεκριμένα του methylparaben, ενός συντηρητικού, η οποία μέσα από δύο πειράματα που έγιαναν έδειξε ότι το methylparaben δεν είναι τοξικό για την P.aeruginosa και την K.pneumonia.
Απομάκρυνση τοξικών μετάλλων (Cd,Ni,Zn) από υπόγειο υδροφορέα με χρήση κόμποστ και ζεολίθου - εφαρμογή σε μικρής κλίμακας δεξαμενές
(Πολυτεχνείο Κρήτης, 2015) Ziata Efstathia; Ζιατα Ευσταθια; Gidarakos Evaggelos; Γιδαρακος Ευαγγελος; Diamantopoulos Evaggelos; Διαμαντοπουλος Ευαγγελος; Xekoukoulotakis Nikos; Ξεκουκουλωτακης Νικος
Η ρύπανση του εδάφους και των υπογείων υδάτων αποτελεί ένα μείζον περιβαλλοντικό πρόβλημα. Τα τελευταία χρόνια πολλές μέθοδοι εξυγίανσης εφαρμόστηκαν στους ρυπασμένους υδροφορείς χωρίς να επιτυγχάνονται πάντα τα επιθυμητά αποτελέσματα έχοντας υψηλό κόστος κατασκευής και εργασίας. Τη λύση στο πρόβλημα ήρθε να δώσει μια καινοτόμος τεχνολογία, τα ενεργά αντιδρώντα φράγματα, η οποία βασίζεται στην παθητική εξυγίανση του υπόγειου ύδατος, μέσω της αλληλεπίδρασης με το εκάστοτε αντιδρών υλικό. Στην παρούσα διπλωματική εργασία μελετήθηκε η δυνατότητα χρήσης του κόμποστ και του ζεολίθου ως πληρωτικά υλικά σε εφαρμογές ενεργών αντιδρώντων φραγμάτων για την απομάκρυνση τοξικών μετάλλων από υπόγειους υδροφορείς. Τα τοξικά μέταλλα που μελετήθηκαν επιλέχθηκαν με κριτήριο την επικινδυνότητα και την συχνότητα εμφάνισης τους σε υψηλές συγκεντρώσεις και αυτά είναι το κάδμιο (Cd), το νικέλιο (Ni) και ο ψευδάργυρος (Ζn). Έλαβε χώρα προσομοίωση ενός συγκεκριμένου υπόγειου υδροφορέα ρυπασμένου από τα παραπάνω τοξικά μέταλλα. Το πείραμα διεξήχθη σε πιλοτική δεξαμενή υπό κλίση, κατασκευασμένη από plexiglass, με διαδοχή στρωμάτων που αντιστοιχεί σε αυτήν που συναντάται στο υπέδαφος με στόχο να αναπαρασταθεί όσο το δυνατόν καλύτερα η υπόγεια ροή. Στα πειράματα που πραγματοποιήθηκαν μελετήθηκε η επίδραση της αρχικής συγκέντρωσης, η ταυτόχρονη χρήση του κόμποστ και του ζεολίθου σε σειρά, η επίδραση της κλίσης των στρωμάτων και η εκρόφηση των μετάλλων για επαναχρησιμοποίηση του υλικού. Επίσης, εξετάστηκε και η απόδοση της δεξαμενής στην εξυγίανση πραγματικών δειγμάτων από υπόγεια ύδατα διυλιστηρίου. Από τα αποτελέσματα των πειραμάτων διαπιστώθηκε ότι και τα δύο υλικά έχουν υψηλά ποσοστά απομάκρυνσης μετάλλων από την υδατική φάση και συγκρίνοντας τα παρατηρείται ότι υψηλότερο ποσοστό δέσμευσης μετάλλων έχει το κόμποστ. Το μέταλλο που απομακρύνεται σε μεγαλύτερο ποσοστό από την υδατική φάση είναι το κάδμιο. Η απομάκρυνση των μετάλλων ανέρχεται σε ποσοστό 98-99% υπό τις παρούσες συνθήκες. Τέλος, εφαρμόστηκε πραγματικό δείγμα υπόγειου υδροφορέα διυλιστηρίου και έλαβε χώρα προσομοίωση με μαθηματικά μοντέλα συνεχούς ροής.
Απομάκρυνση τοξικών μετάλλων από ρυπασμένα εδάφη χρήσει εδαφικής πλύσης με τρυγικό οξύ
(Πολυτεχνείο Κρήτης, 2015) Barota Triantafyllia; Μπαρωτα Τριανταφυλλια; Gidarakos Evaggelos; Γιδαρακος Ευαγγελος; Diamantopoulos Evaggelos; Διαμαντοπουλος Ευαγγελος; Xekoukoulotakis Nikos; Ξεκουκουλωτακης Νικος
Στην παρούσα εργασία, εξετάστηκε η απομάκρυνση τοξικών μετάλλων από ρυπασμένο έδαφος, με τη μέθοδο της εδαφικής πλύσης. Τα μέταλλα που εξετάστηκαν ήταν ο χαλκός, ο ψευδάργυρος και ο μόλυβδος. Για τη διεξαγωγή των πειραμάτων συλλέχθηκε ως δείγμα, ίζημα εδάφους από τον Βορειοδυτικό άξονα του κόλπου της Ελευσίνας. Η επεξεργασία του εδάφους έγινε χρησιμοποιώντας για διάλυμα πλύσης το τρυγικό οξύ, μια ουσία φιλική προς το περιβάλλον. Πραγματοποιήθηκαν πειράματα διαλείποντος έργου (batch) προκειμένου να γίνει έλεγχος των παραγόντων που επηρεάζουν την αποκατάσταση ρυπασμένου εδάφους από τοξικά μετάλλα. Οι παράγοντες που εξετάστηκαν ήταν η συγκέντρωση τρυγικού οξέος, το pH και η αναλογία στερεού/υγρού στο διάλυμα πλύσης. Ακόμη, εφαρμόστηκε ένα εμπειρικό μοντέλο με σκοπό την προσομοίωση της πιθανής συμπεριφοράς που ακολουθεί η εκρόφηση των τοξικών μετάλλων που εξετάζονται. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η εδαφική πλύση με τη χρήση τρυγικού οξέος ως διάλυμα πλύσης ήταν αποτελεσματική στην απομάκρυνση του ψευδαργύρου παρουσιάζοντας ποσοστό απομάκρυνσης της τάξης του 50%. Για τα άλλα δύο μέταλλα, το χαλκό και το μόλυβδο η χρήση της εδαφικής πλύσης και μόνο δεν ήταν αποτελεσματική καθώς τα ποσοστά απομάκρυνσης ήταν της τάξης του 4-5% για το χαλκό και λιγότερο από 1% για τον μόλυβδο. Τα αποτελέσματα έχουν επιτευχθεί σε συνθήκες συγκέντρωσης τρυγικού οξέος 0,6 mol/L, τιμής pH 2.0, αναλογίας στερεού/υγρού 1:10 και χρόνου επαφής του εδάφους με το διάλυμα πλύσης 24 h. Ο συντελεστής μεταφοράς μάζας (k), που προέκυψε από την εφαρμογή του μοντέλου στο πρόγραμμα Sigmaplot, ήταν υψηλότερος για το ψευδάργυρο, με ακολουθούμενο αυτόν του χαλκού και χαμηλότερος αυτός του μολύβδου. Ο συντελεστής αυτός υποδηλώνει ότι ο ψευδάργυρος ήταν ο πιο εύκολα εκχυλίσιμος σε σύγκριση με το χαλκό και το μόλυβδο.
Αυτόθερμη Αερόβια χώνευση ιλύος στην εγκατάσταση επεξεργασίας λυμάτων Ρεθύμνου
(Technical University of Crete, 2015) Papadosifou Virginia; Παπαδοσηφου Βιργινια; Diamantopoulos Evaggelos; Διαμαντοπουλος Ευαγγελος; Venieri Danai; Βενιερη Δαναη; Xekoukoulotakis Nikos; Ξεκουκουλωτακης Νικος
Η παρούσα διπλωματική πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του προπτυχιακού προγράμματος σπουδών του τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πολυτεχνείου Κρήτης, εκπονήθηκε στην Εγκατάσταση Επεξεργασίας Λυμάτων Ρεθύμνου και πραγματεύεται τη λειτουργία της διεργασίας της αερόβιας χώνευσης ιλύος της εγκατάστασης. Στη συγκεκριμένη εγκατάσταση, η διεργασία της αερόβιας χώνευσης αποτελείται από τις δύο δεξαμενές πρωτοβάθμιας καθίζησης (στρογγυλής διατομής) και της μίας δεξαμενής αερισμού (ορθογωνικής διατομής) που κατασκευάστηκαν στον αρχικό σχεδιασμό της εγκατάστασης και μετατράπηκαν σε δεξαμενές αερόβιας χώνευσης ιλύος. Οι δεξαμενές βρίσκονται συνδεδεμένες ως εξής: αρχικά η εισερχόμενη ιλύς μοιράζεται στην βόρεια κυκλική δεξαμενή 1 και στην ορθογωνική δεξαμενή 2, στη συνέχεια η εκροή της δεξαμενής 1 καταλήγει στην δεξαμενή 2 και τέλος, η εκροή της δεξαμενής 2 αποτελεί είσοδο της νότιας κυκλικής δεξαμενής 3. Η ιδιαιτερότητα που παρουσιάζει η διεργασία αυτή είναι ότι η ορθογωνική δεξαμενή έχει καλυφθεί με πολυκαρβονικά φύλλα, πάχους 10mm, για τον εγκλωβισμό της παραγόμενης ενέργειας από τη διάσπαση του οργανικού κλάσματος της ιλύος. Με αυτόν τον τρόπο αυξάνεται η θερμοκρασία μέσα στην δεξαμενή και μειώνεται ο χρόνος παραμονής της ιλύος στη συγκεκριμένη δεξαμενή. Αυτό επιτρέπει την αποτελεσματική χώνευση μεγαλύτερης ποσότητας λάσπης, σε μικρότερο χρόνο, στις ήδη υπάρχουσες δεξαμενές. Σκοπός της διπλωματικής εργασίας ήταν η καταγραφή και ο προσδιορισμός των τιμών των παραμέτρων για την αποτελεσματική λειτουργία και εφαρμογή μιας τέτοιας διεργασίας αερόβιας χώνευσης σε Μονάδες μεγάλης δυναμικότητας, όπως η ΕΕΛ Ρεθύμνου. Για τον λόγο αυτό γινόταν καθημερινή δειγματοληψία από τις τρεις δεξαμενές αερόβιας χώνευσης και ανάλυση των δειγμάτων στο εργαστήριο. Η δειγματοληψία πραγματοποιήθηκε το διάστημα 9 Ιουλίου 2013 – 8 Αυγούστου 2013 και οι παράμετροι που αναλύονταν και καταγράφονταν για τις τρεις δεξαμενές ήταν: οι θερμοκρασίες της ιλύος στις δεξαμενές και η θερμοκρασία του αέρα, η συγκέντρωση των στερεών της ιλύος και το ποσοστό του πτητικού μέρους τους, το pH και το διαλυμένο οξυγόνο στις δεξαμενές. Επίσης, για την ορθογωνική δεξαμενή που είναι καλυμμένη, μετρούνταν στο νερό της διήθησης των στερεών της, το COD και τα νιτρικά ιόντα ως άζωτο (ΝΟ3-Ν). Από τα πειραματικά δεδομένα που προέκυψαν από τις αναλύσεις των δειγμάτων, οι τρεις δεξαμενές λειτουργούν εντός των σχεδιαστικών τους ορίων επιτυγχάνοντας ένα σταθερό ποσοστό πτητικών στερεών εξόδου, ώστε να μην χρειάζεται αναπροσαρμογή των συνθηκών λειτουργίας των διεργασιών της περαιτέρω επεξεργασία της ιλύος (πάχυνση, μηχανική αφυδάτωση, ασβέστωση και ηλιακή ξήρανση). Πιο συγκεκριμένα, τα πειραματικά αποτελέσματα που προέκυψαν είναι τα εξής: α) για τον Χωνευτή 1: θερμοκρασία λειτουργίας 34,3oC, συγκέντρωση στερεών (TS) 1,04%, τιμή pH 7,34, συγκέντρωση διαλυμένου οξυγόνου (DO) 3,3 mg/l, ποσοστό πτητικών στερεών στα ολικά στερεά 72,3% και χρόνος παραμονής 10 μέρες, β) για τον Χωνευτή 2: θερμοκρασία λειτουργίας 40,1oC, συγκέντρωση στερεών (TS) 0,96%, τιμή pH 7,16, συγκέντρωση διαλυμένου οξυγόνου (DO) 2,9 mg/l, ποσοστό πτητικών στερεών στα ολικά στερεά 66,4% και χρόνος παραμονής 8 μέρες και γ) για τον Χωνευτή 3: θερμοκρασία λειτουργίας 36,1oC, συγκέντρωση στερεών (TS) 1%, τιμή pH 7,27, συγκέντρωση διαλυμένου οξυγόνου (DO) 5,07 mg/l, ποσοστό πτητικών στερεών στα ολικά στερεά 64,7% και χρόνο παραμονής 6 d. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι η μονωμένη δεξαμενή (Χωνευτής 2) διαχειρίζεται ένα μεγάλο όγκο ιλύος (190 m3/d) με μικρό χρόνο παραμονής (8 d), συγκρινόμενη με τα αντίστοιχα δεδομένα του Χωνευτή 1 (παροχή 114 m3/d και χρόνο παραμονής 10d). Με αυτόν τον τρόπο, η ΕΕΛ επιτυγχάνει την αερόβια επεξεργασία μεγαλύτερης ποσότητας ιλύος στις ήδη υπάρχουσες δεξαμενές, αποφεύγοντας την κατασκευή επιπλέον δεξαμενών για τη διαχείριση του συνολικού όγκου της ιλύος με τη συμβατική μέθοδο αερόβιας χώνευσης.
Διάσπαση της τεχνητής γλυκαντικής ουσίας ακεσουλφάμης-Κ σε υδατικά διαλύματα υπό την επίδραση UVc ακτινοβολίας
(Πολυτεχνείο Κρήτης, 2014) Neromylioti Theodora; Νερομυλιωτη Θεοδωρα; Xekoukoulotakis Nikos; Ξεκουκουλωτακης Νικος; Tyrovola Konstantina; Τυροβολα Κωνσταντινα; Diamantopoulos Evaggelos; Διαμαντοπουλος Ευαγγελος
Διάσπαση των φαρμακευτικών ουσιών acyclovir και fluconazole σε υδατικά διαλύματα
(Πολυτεχνείο Κρήτης, 2015) Fountoulaki Adamantia; Φουντουλακη Αδαμαντια; Xekoukoulotakis Nikos; Ξεκουκουλωτακης Νικος; Gidarakos Evaggelos; Γιδαρακος Ευαγγελος; Diamantopoulos Evaggelos; Διαμαντοπουλος Ευαγγελος
Η συνεχώς αυξανόμενη κατανάλωση φαρμακευτικών ουσιών τις τελευταίες δεκαετίες, και η αλόγιστη απόρριψη τους στο περιβάλλον καθώς και η αναποτελεσματικότητα των ήδη γνωστών βιολογικών μεθόδων για πλήρη αποδόμηση τους, οδήγησε στην ανάγκη αναζήτησης καινοτόμων μεθόδων, αποτελεσματικότερων και συγχρόνως φιλικών στο περιβάλλον. Οι προηγμένες διεργασίες οξείδωσης (ΑΟΡs, Advanced Oxidation Processes) έχουν εφαρμοστεί την τελευταία δεκαετία στο τομέα της επεξεργασίας του νερού και υγρών αποβλήτων και πιο συγκεκριμένα στην απομάκρυνση των φαρμακευτικών με επιτυχή αποτελέσματα. Στην εργασία αυτή μελετήθηκε η συμπεριφορά της αντιμυκητιακής ουσίας Φλουκοναζόλης (Fluconazole) και της αντιιικής ουσίας Ακικλοβίρης (Acyclovir) υπό την επίδραση της UV-C ακτινοβολίας, παρουσία και απουσία υπεροξειδίου (Η2Ο2), στην προσπάθεια της διάσπασης και της απομάκρυνσης αυτών από διάφορα υδατικά διαλύματα. Τα πειράματα πραγματοποιήθηκαν σε εργαστηριακής κλίμακας αντιδραστήρα διαλείποντος έργου (batch reactor). Διαλύματα αρχικών συγκεντρώσεων από 55 έως 1000 μg/L επεξεργάστηκαν με την υπεριώδη ακτινοβολία (254nm) παρουσία και απουσία H2O2. Από τα πειράματα που πραγματοποιήθηκαν διαπιστώνουμε ότι η αλλαγή της τιμής του pH δεν επηρεάζει το ρυθμό διάσπασης τόσο της Fluconazole όσο και της Acyclovir. Η αρχική συγκέντρωση της Fluconazole στο διάλυμα δεν επηρεάζει τη διάσπαση της ουσίας, πράγμα που δεν συμβαίνει και στην περίπτωση της Acyclovir όπου καθώς αυξάνεται η τιμή της αρχικής συγκέντρωσής της, μειώνεται ο ρυθμός διάσπασης αυτής. Επίσης, η αντίδραση φαίνεται να επιταχύνεται στη φωτόλυση του διαλύματος Fluconazole σε υδατική μήτρα υπερκάθαρου νερού σε σύγκριση με το εμφιαλωμένο νερό («Σαμαριά»). Αντίθετα, η χρήση της υδατικής μήτρας του εμφιαλωμένου νερού «Σαμαριά» επιταχύνει την αντίδραση της εξεταζόμενης ουσίας Acyclovir. Ο εμπλουτισμός του διαλύματος με οξυγόνο φαίνεται να επιταχύνει περισσότερο τη φωτόλυση της Fluconazole όσο και της Acyclovir σε σύγκριση με την προσθήκη αζώτου. Επίσης, οι εξεταζόμενες ουσίες απομακρύνονται σχεδόν πλήρως κατά την προσθήκη οξυγόνου σε μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με την προσθήκη των διαλυμάτων με άζωτο. Η παρουσία όξινου ανθρακικού ασβεστίου αρχικής συγκέντρωσης 206.516 mg/l επιταχύνει τη διαδικασία διάσπασης της ουσίας Acyclovir, αντίθετα η παρουσία όξινου ανθρακικού ασβεστίου αρχικής συγκέντρωσης 103.26 mg/l φαίνεται να την επιβραδύνει. Επίσης, η παρουσία νιτρικών NO3 - φαίνεται να μην επηρεάζει τη φωτόλυση της Acyclovir. Τέλος, η παρουσία των χουμικών οξέων δεν επιφέρει σημαντικές αλλαγές στη διαδικασία της φωτόλυσης. Παρατηρείται ότι δεν υπάρχει μεγάλη μείωση του TOC, κυρίως στην περίπτωση της Fluconazole όπου υπάρχουν παραπροϊόντα τα οποία δεν οξειδώνοται περαιτέρω. Όσον αφορά τα πειράματα που πραγματοποιήθηκαν χρησιμοποιώντας την τεχνική UV-C/H2O2, διαπιστώθηκε ότι το Η2Ο2 δεν μπορεί να οξειδώσει τις ουσίες χωρίς την επίδραση της υπεριώδους ακτινοβολίας. Αντιθέτως υπό την επίδραση της UV-C ακτινοβολίας, η προσθήκη υπεροξειδίου του υδρογόνου επιταχύνει σε μεγάλο βαθμό την απομάκρυνση και των δύο ουσιών. Η προσθήκη υπεροξειδίου του υδρογόνου επιταχύνει σε μεγάλο βαθμό την απομάκρυνση της Fluconazole. Επίσης, η αύξηση της συγκέντρωσης του H2O2, φαίνεται ότι δεν επηρεάζει την ταχύτητα της διάσπασης της Fluconazole. Η προσθήκη ποσότητας H2O2 συμβάλλει στην αποτελεσματικότερη απομάκρυνση του ολικού οργανικού άνθρακα, καθώς κατά την απουσία του Η2Ο2 ο οργανικός άνθρακας παραμένει σταθερός. Η υδατική μήτρα εμφιαλωμένου νερού «Σαμαριά» επηρεάζει ελάχιστα την διάσπαση της Fluconazole αλλά και την απομάκρυνση του ολικού οργανικού άνθρακα. Η σταθερά της κινητικής της αντίδρασης φωτόλυσης αυξάνεται αισθητά με την αύξηση της αρχικής συγκέντρωσης της Acyclovir. Η απομάκρυνση του ολικού οργανικού άνθρακα αυξάνεται ελαφρώς με την αύξηση της συγκέντρωσης υπεροξειδίου του υδρογόνου. Όσον αφορά στο πείραμα σε υδατική μήτρα εμφιαλωμένου νερού «Σαμαριά» η διάσπασης της Acyclovir επιταχύνεται ελαφρώς σε σύγκριση με την υδατική μήτρα του υπερκάθαρου νερού. Η χρήση εμφιαλωμένου νερού «Σαμαριά» φαίνεται να επηρεάζει τη μεταβολή του TOC καθώς μειώνεται αρκετά, στη συνέχεια όμως ο ρυθμός απομάκρυνσής του TOC είναι σχεδόν μηδενικός.
Εκρόφηση φωσφόρου σε βιοεξανθράκωμα (biochar)
(Technical University of Crete, 2014) Maggolis Argyrios; Μαγγολης Αργυριος; Diamantopoulos Evaggelos; Διαμαντοπουλος Ευαγγελος; Xekoukoulotakis Nikos; Ξεκουκουλωτακης Νικος; Venieri Danai; Βενιερη Δαναη
Στην παρούσα διπλωματική εργασία μελετήθηκε η εκρόφηση ή έκπλυση, καθώς και η προσρόφηση φωσφορικών ιόντων (PO4-3) από αγροτικά στερεά απόβλητα- παραπροϊόντα, τα οποία ήταν φλοιοί ρυζιού, στέμφυλα (παραπροϊόντα των οινοποιείων) και τέλος κλαδέματα ελαιόδεντρων. Τα υλικά αυτά μελετήθηκαν τόσο στην ανεπεξέργαστη μορφή τους, όσο και μετά την πυρόλυσή τους και τη μετατροπή τους σε βιοεξανθράκωμα σε δύο διαφορετικές θερμοκρασίες (300οC και 500οC) για χρονικό διάστημα 60 λεπτών. Τα υλικά που παρασκευάστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν , χαρακτηρίστηκαν ως προς το pH τους και την στοιχειακή τους σύνθεση, ενώ τα ανεπεξέργαστα ως προς την υγρασία. Αρχικά υπολογίστηκε η απόδοση της πυρόλυσης στην παραγωγή βιοεξανθρακώματων και έγινε σύγκρισή τους ανάλογα με τη θερμοκρασία πυρόλυσης. Από τα αποτελέσματα παρατηρήθηκε ότι η αύξηση της θερμοκρασίας πυρόλυσης επιδρά σημαντικά στη μείωση της απόδοσης των υλικών σε ό,τι αφορά την παραγωγή βιοεξανθρακωμάτων. Το πιο αποδοτικό από αυτά ήταν το βιοεξανθράκωμα που παρήχθη από φλοιούς ρυζιού στους 300οC . Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκαν πειράματα εκρόφησης φωσφορικών, όπως επίσης και εκπλύσεις σε όλα τα υλικά ενώ στο τέλος στα πιο εκπλυμένα υλικά, έλαβε χώρα προσρόφηση φωσφορικών υπό συνθήκες ισορροπίας και κινητικής. Από τα αποτελέσματα που προέκυψαν, παρατηρήθηκε μεγάλη εκρόφηση PO4-3 από τα διαθέσιμα παραπροϊόντα, όπως επίσης και σημαντικές ποσότητες έκπλυσης PO4-3 από το βιοεξανθράκωμα. Αυτό μας δείχνει πως το βιοεξανθράκωμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εδαφοβελτιωτικό στο χώμα απελευθερώνοντας σημαντικές ποσότητες θρεπτικών. Τέλος, στα απαλλαγμένα από φώσφορο βιοεξανθρακώματα (βιοεξανθράκωμα φλοιών ρυζιού στους 300οC και το βιοεξανθράκωμα στέμφυλων στους 300οC) δεν παρατηρήθηκε σημαντική προσρόφηση.
Εκτίμηση τοξικότητας ινδίου και αρσενικού σε απόβλητες οθόνες LCD
(Πολυτεχνείο Κρήτης, 2015) Papageorgiou Panagiota-Paraskevi; Παπαγεωργιου Παναγιωτα-Παρασκευη; Gidarakos Evaggelos; Γιδαρακος Ευαγγελος; Diamantopoulos Evaggelos; Διαμαντοπουλος Ευαγγελος; Gentekakis Ioannis; Γεντεκακης Ιωαννης
Η ραγδαία αύξηση της παραγωγής Ηλεκτρικών και Ηλεκτρονικών Συσκευών έχει οδηγήσει σε αντίστοιχα ταχύτατη ανάπτυξη Αποβλήτων Ηλεκτρικού και Ηλεκτρονικού Εξοπλισμού (ΑΗΗΕ) και αναμένεται να παρουσιάσει εντονότερη αυξητική τάση τα αμέσως επόμενα έτη. Λόγω της πολύπλοκης σύνθεσής τους, της επικινδυνότητάς τους, της ταχείας αύξησης του όγκου τους και των σημαντικών επιπτώσεων που προκαλεί η παραγωγή τους στο περιβάλλον και εξαιτίας της υψηλής κατανάλωσης ενέργειας, η διαχείριση των ΑΗΗΕ αποτελεί ένα σύγχρονο και πολυδιάστατο περιβαλλοντικό θέμα. Ο κύριος άξονας της εργασίας αφορά το μέταλλο ίνδιο και το μεταλλοειδές αρσενικό, και πως αυτά επηρεάζουν την τοξικότητα και την επικινδυνότητα των οθονών LCDs (Liquid Crystal Display). Οι οθόνες LCD, που είναι μια συνηθισμένη μορφή επίπεδης οθόνης, απαντάται σε τηλεοράσεις, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, κινητά και πληθώρα άλλων συσκευών. Η σύστασή τους είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη μιας και απαρτίζονται από πολλές επικίνδυνες ουσίες, όπως το αρσενικό, αλλά και από πολύτιμες ουσίες, όπως το ίνδιο. Η διαχείρισή τους βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, ενώ από έρευνες έχει διαπιστωθεί ότι η απομάκρυνση επικινδύνων ουσιών, η ανάκτηση πολύτιμων υλικών αλλά και η ανακύκλωση του γυαλιού των LCD πάνελ είναι προτιμητέες αλλά και εφαρμόσιμες διεργασίες υπό προϋποθέσεις. Ωστόσο για τα δύο μέταλλα που εξετάστηκαν δεν υφίσταται το ανάλογο νομοθετικό πλαίσιο, ούτε έχει γίνει εκτενής έρευνα. Έμφαση λοιπόν δίνεται αφενός στην διαχείριση, την ασφαλή εναπόθεση αλλά και τα επιτρεπτά όρια των ρυπογόνων ουσιών που εμπεριέχονται στις οθόνες γενικά, αλλά κυρίως στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του αρσενικού και του ινδίου και στην προσπάθεια αντικατάστασης του πρώτου και ανάκτησης του δεύτερου. Όλα αυτά κοινό στόχο έχουν να μειώσουν τους κινδύνους που απειλούν τόσο το περιβάλλον, όσο και την ανθρώπινη υγεία. Για το λόγο αυτό στα πλαίσια της εργασίας ακολουθήθηκε μια πειραματική διαδικασία και τα κατάλληλα βήματα για τη διαλογή και τον διαχωρισμό του γυαλιού (αποσυναρμολόγηση, τεμαχισμός, κονιορτοποίηση, χώνευση, ανάλυση) οθονών LCD από ηλεκτρονικές συσκευές που κυκλοφορούν σήμερα στην αγορά, με απώτερο στόχο να εξεταστούν οι συγκεντρώσεις του αρσενικού και του ινδίου.
Επίδραση θερμικής επεξεργασίας στην παραγωγή μεθανίου από αγροβιομηχανικά απόβλητα
(Technical University of Crete, 2015) Acheilas Ioannis; Αχειλας Ιωαννης; Gidarakos Evaggelos; Γιδαρακος Ευαγγελος; Diamantopoulos Evaggelos; Διαμαντοπουλος Ευαγγελος; Xekoukoulotakis Nikos; Ξεκουκουλωτακης Νικος
Ένα σημαντικό περιβαλλοντικό πρόβλημα που απασχολεί ιδιαίτερα τις Μεσογειακές χώρες, είναι η παραγωγή των στερεών αποβλήτων που προκύπτουν από τις αγροβιομηχανικές δραστηριότητες, η δε αξιοποίησή τους ως εναλλακτική πηγή ενέργειας αποτελεί μια πολλά υποσχόμενη πρακτική. Η παρούσα εργασία έχει ως αντικείμενο την επίδραση της θερμικής επεξεργασίας στα χαρακτηριστικά των αγροβιομηχανικών αποβλήτων προκειμένου να εκτιμηθούν οι βέλτιστες συνθήκες για την παραγωγή μεθανίου μέσω της διεργασίας της αναερόβιας χώνευσης. Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων χρησιμοποιήθηκαν ως υποστρώματα για την αναερόβια χώνευση τα απόβλητα οινοποιείων και μονάδων εκκοκκισμού βάμβακος. Η βιομάζα που περιέχεται σε αυτά τα απόβλητα είναι λιγνοκυτταρινούχας προέλευσης, γεγονός που τα καθιστά ιδιαίτερα ανθεκτικά στη βιοδιάσπαση από ένζυμα και μικρόβια. Συνεπώς, ήταν απαραίτητο να εφαρμοστεί θερμική επεξεργασία πριν την αναερόβια χώνευση, προκειμένου να διαλυτοποιηθεί το οργανικό φορτίο των αποβλήτων. Παράλληλα, εκτιμήθηκαν και κάποιες βασικές παράμετροι για τον χαρακτηρισμό των δύο υλικών, όπως το COD, το pH και οι ολικές φαινόλες, οι οποίες επηρεάζουν την παραγόμενη ποσότητα του βιοαερίου. Η προεπεξεργασία πραγματοποιήθηκε σε τρείς διαφορετικές θερμοκρασίες (50, 75, και 100 °C) για τέσσερα διαφορετικά χρονικά διαστήματα (30, 60, 120 και 240 min) και αφού ολοκληρώθηκε έλαβαν χώρα οι βιοχημικές δοκιμές παραγωγής μεθανίου (Biochemical Methane Potential (BMP) assays). Οι δοκιμές BMP εφαρμόστηκαν με σκοπό τον προσδιορισμό της τελικής βιοαπoδομησιμότητας της αναερόβιας μεθανιογενούς χώνευσης των οργανικών υποστρωμάτων και της τελικής παραγόμενης ποσότητας μεθανίου. Τα υποστρώματα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν τα υγρά και στερεά κλάσματα που προέκυψαν από την προεπεξεργασία. Ως εμβόλιο στη διεργασία της αναερόβιας χώνευσης χρησιμοποιήθηκε ιλύς προερχόμενη από μεσοφιλικό αναερόβιο χωνευτήρα μονάδας επεξεργασίας αστικών λυμάτων, το οποίο αναμείχθηκε με τα υποστρώματα προκειμένου να υπάρξει επαρκής ποσότητα μικροβιακής μάζας. Τα αποτελέσματα των πειραμάτων έδειξαν ότι η προεπεξεργασία λειτούργησε αποτελεσματικά στη διαλυτοποίηση της οργανικής ύλης και των ολικών φαινολών που περιέχονταν στα απόβλητα. Επιπλέον, από τις αποδόσεις των βιοχημικών δοκιμών μεθανίου προέκυψε ότι τα στερεά υποστρώματα παρήγαγαν σημαντικά μεγαλύτερες ποσότητες μεθανίου συγκριτικά με τα υγρά υποστρώματα, ενώ επίσης, οι θερμοκρασίες άνω των 75 °C λειτούργησαν ανασταλτικά στην όλη διεργασία καθώς όπως διαπιστώθηκε διάβρωσαν το περιεχόμενο οργανικό υλικό των αποβλήτων.
Επιλογή βέλτιστης δόσης πολυηλεκτρολύτη για βελτίωση της αφυδατωσιμότητας της ιλύoς
(Technical University of Crete, 2014) Grilla Eleni; Γκριλλα Ελενη; Diamantopoulos Evaggelos; Διαμαντοπουλος Ευαγγελος; Xekoukoulotakis Nikos; Ξεκουκουλωτακης Νικος; Venieri Danai; Βενιερη Δαναη
Ηλεκτροχημική οξείδωση λυμάτων πλοίου
(Technical University of Crete, 2015) Ntiniouris Thomas; Ντινιουρης Θωμας; Diamantopoulos Evaggelos; Διαμαντοπουλος Ευαγγελος; Venieri Danai; Βενιερη Δαναη; Xekoukoulotakis Nikos; Ξεκουκουλωτακης Νικος
Μελέτη επίδρασης της προσθήκης βιοεξανθρακώματος (Biochar) σε έδαφος τεχνητά ρυπασμένο με ψευδάργυρο
(Technical University of Crete, 2015) Koutsoubi Maria-Eleni; Κουτσουμπη Μαρια-Ελενη; Gidarakos Evaggelos; Γιδαρακος Ευαγγελος; Diamantopoulos Evaggelos; Διαμαντοπουλος Ευαγγελος; Pentari Despoina; Πενταρη Δεσποινα
Στην παρούσα διπλωματική εργασία εξετάστηκε η επίδραση βιοεξανθρακώματος (biochar) στις ιδιότητες του εδάφους και στην διαθεσιμότητα ψευδαργύρου (Zn2+) σε αυτό. Η παραγωγή του biochar έγινε μέσω πυρόλυσης βιομάζας, και συγκεκριμένα πυρηνόξυλου, μέσα σε κλίβανο, σε θερμοκρασία 700 °C. Εξετάστηκαν τρεις αναλογίες προσθήκης biochar (0, 5 και 10 %) και δύο διαφορετικές συγκεντρώσεις ψευδαργύρου (1,000 και 2,000 mg/(kg εδάφους)). Επιπλέον, πραγματοποιήθηκαν δοκιμές στις οποίες το έδαφος δεν αναμίχθηκε με διάλυμα μετάλλου. Στις συγκεκριμένες δοκιμές, χρησιμοποιήθηκε αντί διαλύματος μετάλλου απιονισμένο νερό ενώ παρέμειναν ίδιες οι αναλογίες biochar. Η επώαση των μιγμάτων διήρκησε συνολικά 30 ημέρες, εκ των οποίων την 1η, 10η, 20ή και 30ή λαμβάνονταν δείγματα προς ανάλυση. Όλα τα δείγματα εξετάστηκαν ως προς το pH, την ηλεκτρική αγωγιμότητα και το δυναμικό οξειδοαναγωγής, ενώ την 30ή ημέρα υπέστησαν δοκιμές φυτοτοξικότητας με τρία είδη φυτών. Επιπλέον, τα ρυπασμένα δείγματα μελετήθηκαν ως προς την κινητικότητα και διαθεσιμότητα ψευδαργύρου μέσω διαδικασίας εκχυλίσεων ενός σταδίου κατά τις προαναφερόμενες ημέρες δειγματοληψίας και διαδοχικών εκχυλίσεων κατά την 30ή ημέρα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η προσθήκη biochar στο έδαφος, σε γενικές γραμμές οδήγησε στην αύξηση του pH, της κατιοντεναλλακτικής ικανότητας και της ηλεκτρικής αγωγιμότητας του εδάφους, καθώς επίσης στη μείωση του δυναμικού οξειδοαναγωγής. Ακόμη, ο ψευδάργυρος εκχυλίστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό στην περίπτωση των εκχυλίσεων με διάλυμα EDTA. Αμέσως μετά ακολουθούν οι εκχυλίσεις με διάλυμα CaCl2, και τέλος εκείνες που έλαβαν χώρα με απιονισμένο νερό. Η προσθήκη biochar στο έδαφος προκαλεί τη μείωση της κινητικότητας και διαθεσιμότητας ψευδαργύρου σε αυτό, γεγονός που μπορεί να αποδοθεί κυρίως στην αύξηση του pH και της κατιοντεναλλακτικής ικανότητας που παρατηρείται. Μέσω της διαδικασίας των διαδοχικών εκχυλίσεων προέκυψε ότι η παρουσία biochar επιφέρει αλλαγές στην κατανομή του ψευδαργύρου στα κλάσματα του εδάφους. Συγκεκριμένα, παρατηρήθηκε συνεχής αύξηση του ποσοστού του μετάλλου στο υπολειμματικό κλάσμα και διαρκής μείωσή του στο εναλλάξιμο. Συνεπώς, η προσθήκη biochar στο έδαφος συμβάλλει στη μείωση της εκχυλισιμότητας του ψευδαργύρου. Όσον αφορά στις δοκιμές φυτοτοξικότητας, η παρουσία μετάλλου στα δείγματα επέδρασε αρνητικά στη βλάστηση καθώς και στην ανάπτυξη των ριζών των σπόρων των τριών φυτών. Αντίθετα, η παρουσία biochar συνέβαλε στη βλάστηση μεγαλύτερου αριθμού σπόρων και στην αύξηση του μήκους των ριζών τους. Γενικά, σε όλα τα πειράματα που διεξήχθησαν, η μεγαλύτερη περιεκτικότητα του εδάφους σε biochar επέφερε καλύτερα αποτελέσματα, με εξαίρεση τα τεστ φυτοτοξικότητας, όπου συνέβη το αντίθετο.
Μελέτη των προσροφητικών ιδιοτήτων του οξειδίου του γραφενίου
(Πολυτεχνείο Κρήτης, 2015) Zorntou Evanthia; Ζορντου Ευανθια; Xekoukoulotakis Nikos; Ξεκουκουλωτακης Νικος; Gidarakos Evaggelos; Γιδαρακος Ευαγγελος; Diamantopoulos Evaggelos; Διαμαντοπουλος Ευαγγελος
Μελέτη προσρόφησης του οξειδίου του γραφενίου ως προσροφητή σε διαλύματα αντικαταθλιπτικών ουσιών (σιταλοπράμη και σεροτονίνη)
Μικροοργανισμοί και αντιβιοτικά: διασπορά ανθεκτικών βακτηρίων και των αντίστοιχων γονιδίων τους στο υδάτινο περιβάλλον
(Technical University of Crete, 2015) Niarchos Georgios; Νιαρχος Γεωργιος; Venieri Danai; Βενιερη Δαναη; Diamantopoulos Evaggelos; Διαμαντοπουλος Ευαγγελος; Kalogerakis Nikos; Καλογερακης Νικος; Gounaki Iosifina; Γουνακη Ιωσηφινα
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται σταθερή ανάπτυξη της ανησυχίας στην επιστημονική κοινότητα και στο ευρύ κοινό, όσον αφορά την ανάπτυξη ανθεκτικότητας βακτηρίων στα αντιβιοτικά. Το πρόβλημα αναδείχθηκε με την εμφάνιση πολυανθεκτικών βακτηρίων τα οποία, πλέον, συνιστούν μια νέα μορφή πανδημίας. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις ευρωπαϊκές χώρες με τα υψηλότερα επίπεδα μικροβιακής αντοχής, γεγονός που πιθανότατα συνδέεται με την υψηλή κατανάλωση αντιβιοτικών (ESAC). Ύπαρξη γονιδίων ανθεκτικότητας εντοπίζεται όχι μόνο σε κλινικά στελέχη αλλά και σε περιβαλλοντικά, γεγονός που καταδεικνύει την έκταση του προβλήματος. Η περιβαλλοντική διάσταση του προβλήματος, αφορά την μεταφορά και την εξάπλωση γονιδίων ανθεκτικότητας μέσω της χρήσης και της μεταφοράς αντιβιοτικών στο περιβάλλον. Τα πιο σημαντικά περιβάλλοντα, άμεσα επηρεαζόμενα από την ανθρωπογενή δραστηριότητα, είναι οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων και τα εκτροφεία ζώων (Pruden & Arabi 2012). Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν ο έλεγχος της ανθεκτικότητας σε αντιβιοτικά περιβαλλοντικών βακτηριακών στελεχών, καθώς και η απομόνωση και ταυτοποίηση γονιδίων ανθεκτικότητας. Η δειγματοληψία έγινε κατά τους μήνες Μάιο, Ιούνιο και Σεπτέμβριο του 2014, από θαλασσινό νερό, είσοδο και έξοδο δύο εγκαταστάσεων επεξεργασίας λυμάτων, νερό ιδιωτικών πισινών και μίας πισίνας αθλητικής εγκατάστασης, και από τα κόπρανα ενός ορνιθοτροφείου, στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων. Τα στελέχη που απομονώθηκαν ανήκουν στις οικογένειες Pseudomonadaceae, Enterobacteriaceae και Enterococcaceae. Οι αντιβιοτικές ουσίες που εξετάστηκαν είναι: η Ampicillin (Penicillins), η Cefaclor (2ης γενιάς Cephalosporine), η Imipenem (Carbapenems) και η Tetracycline. Η ανθεκτικότητα των μικροοργανισμών εξετάστηκε βάσει της ελάχιστης ανασταλτικής συγκέντρωσης (Minimum Inhibitory Concentration – MIC). Η μέθοδος που εφαρμόστηκε για την χαρτογράφηση της ανθεκτικότητας των μικροοργανισμών είναι η μικρομέθοδος αραιώσεων σε ζωμό (Broth Microdillution Method), βάσει πρωτοκόλλου CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute). Ακολούθησε ανίχνευση των σημαντικότερων γονιδίων ανθεκτικότητας στα απομονωμένα στελέχη, μέσω της απομόνωσης του γενετικού υλικού τους και στη συνέχεια μέσω της μεθόδου Αλυσιδωτής Αντίδρασης Πολυμεράσης (PCR – Polymerase Chain Reaction), για την απομόνωση γνωστών τμημάτων του γονιδιώματος. Στην Ampicillin εμφανίστηκε η υψηλότερη ανθεκτικότητα, καθώς μόνο το 22.72 % των στελεχών παρουσίασε θνησιμότητα κατά την επίδρασή της. Το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ανθεκτικότητας εμφανίστηκε στην Τετρακυκλίνη (68.18%), όπου τα περισσότερα ανθεκτικά στελέχη ανήκαν στην οικογένεια των εντερόκοκκων. Στην ουσία Cefaclor, εμφανίστηκαν μέτρια ποσοστά ανθεκτικότητας (40.9%). Η Ιμιπενέμη αποδείχθηκε ο πιο αποτελεσματικός αντιβιοτικός παράγοντας στην καταπολέμηση των μικροοργανισμών, καθώς όλα τα στελέχη παρουσίασαν τουλάχιστον μέτρια ευαισθησία και πολύ χαμηλές τιμές ελάχιστης ανασταλτικής συγκέντρωσης. Σε πολλά βακτηριακά είδη παρουσιάστηκε μεγαλύτερη ανθεκτικότητα σε στελέχη που προέρχονταν από εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων, γεγονός που υποδεικνύει την προφανή σύνδεση ανάμεσα στην προέλευση των συγκεκριμένων στελεχών από ανθρωπογενείς δραστηριότητες και στην εμφάνιση της ανθεκτικότητας. Το φαινόμενο αυτό συμφωνεί με την θεωρία της μεταφοράς γονιδίων ανθεκτικότητας από ανθρωπογενείς δραστηριότητες στο περιβάλλον μέσα από την μεταφορά των υγρών λυμάτων αλλά και μέσω της χρήσης των αντιβιοτικών στην γεωργία και κτηνοτροφία. Ωστόσο, υπήρξαν και λίγες περιπτώσεις όπου στελέχη θαλασσινού δείγματος είχαν πολύ μεγαλύτερη ανθεκτικότητα από στελέχη προερχόμενα από περιβάλλοντα άμεσα επηρεαζόμενα από τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες. Το φαινόμενο αυτό δικαιολογείται από το γεγονός ότι η ανθεκτικότητα μπορεί να εμφανιστεί και απουσία αντιβιοτικών ουσιών, καθώς η ανάπτυξη γονιδίων ανθεκτικότητας επηρεάζεται και από περιβαλλοντικούς παράγοντες αλλά πολλές φορές οφείλεται και σε εγγενείς μηχανισμούς των βακτηρίων που συμβάλλουν στην επιβίωσή τους σε σκληρά περιβάλλοντα. Ωστόσο, σίγουρα υποδηλώνεται η επίδραση των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων στην ανάπτυξη ανθεκτικότητας στο περιβάλλον. Εμφανίστηκε πληθώρα γονιδίων που σχετίζονται με την ανθεκτικότητα σε αντιβιοτικά β-λακταμών και Τετρακυκλινών. Τα κύρια γονίδια ανθεκτικότητας ήταν το blaTEM στις β-λακτάμες και το ΤΕΤΒ στις Τετρακυκλίνες. Κυρίαρχη ήταν η παρουσία των γονιδίων αυτών σε Ε.Ε.Υ.Α., γεγονός που είναι ανησυχητικό καθώς η επεξεργασία των λυμάτων συχνά δε συντελεί στην καταστροφή των γονιδίων αυτών (Yuan, et al., 2015), με αποτέλεσμα να καταλήγουν στο περιβάλλον.
Παρασκευή μεμβρανών οξειδίου του γραφενίου και μελέτη της διαχωριστικής τους ικανότητας
(Technical University of Crete, 2015) Moustakis Georgios; Μουστακης Γεωργιος; Xekoukoulotakis Nikos; Ξεκουκουλωτακης Νικος; Gidarakos Evaggelos; Γιδαρακος Ευαγγελος; Diamantopoulos Evaggelos; Διαμαντοπουλος Ευαγγελος
Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως στόχο την παρασκευή μεμβρανών οξειδίου του γραφενίου και τη μελέτη της διαχωριστικής τους ικανότητας. Πιο ειδικά, ο στόχος ήταν αφενός να βελτιστοποιηθεί η διαδικασία οξείδωσης του γραφίτη και παρασκευής του οξειδίου του γραφενίου, καθώς και να παρασκευαστούν φίλτρα διήθησης αποτελούμενα από οξείδιο του γραφενίου και να μελετηθεί η διαχωριστική τους ικανότητα χρησιμοποιώντας ως πρότυπη ένωση τη χρωστική orange II. Για το σκοπό αυτό παρασκευάστηκαν διάφορα δείγματα οξειδίου του γραφίτη με οξείδωσή τους με υπερμαγγανικό κάλλιο. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο λεπτομερή έλεγχο των πειραματικών συνθηκών οξείδωσης, καθώς αυτές επηρεάζουν αποφασιστικά τις ιδιότητες του τελικού προϊόντος. Στη συνέχεια παρασκευάστηκαν υδατικά αιωρήματα οξειδίου του γραφενίου με απολέπιση του οξειδίου του γραφίτη σε υδατικά διαλύματα υπό την επίδραση ακτινοβολίας υπερήχων. Στο επόμενο στάδιο της παρούσας εργασίας, παρασκευάστηκαν φίλτρα οξειδίου του γραφενίου με διήθηση υδατικών αιωρημάτων οξειδίου του γραφενίου υπό ελαττωμένη πίεση, χρησιμοποιώντας ως υποστρώματα φίλτρα αποτελούμενα από ίνες γυαλιού, καθώς και κεραμικά φίλτρα αποτελούμενα από οξείδιο του αργιλίου. Παρασκευάστηκαν διάφορα φίλτρα αποτελούμενα από διαφορατικά δείγματα οξειδίου του γραφενίου, καθώς και με διαφορετικές μάζες. Τέλος, τα φίλτρα οξειδίου του γραφενίου που παρασκευάστηκαν μελετήθηκαν ως προς τη διαχωριστική τους ικανότητα χρησιμοποιώντας ως πρότυπη ένωση τη χρωστική orange II. Η μελέτη της διαχωριστικής ικανότητας των φίλτρων έγινε σε συσκευή διήθησης υπό ελαττωμένη πίεση. Έγιναν πολλές και διαφορετικές δοκιμές και βρέθηκε ότι η διαχωριστική ικανότητα των φίλτρων εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό τόσο από τη μάζα του φίλτρου όσο και από το βαθμό οξείδωσης του οξειδίου του γραφενίου. Σε κάποιες περιπτώσεις φίλτρων επιτεύχθηκε πολύ υψηλό ποσοστό αποχρωματισμού της χρωστικής, το οποίο υπερέβαινε το 95%. Βρέθηκε επίσης ότι η διαχωριστική ικανότητα των φίλτρων εμφανίζει εξαιρετική επαναληψιμότητα. Συνολικά, εξήχθησαν κάποια πρώτα πολύ σημαντικά συμπεράσματα σε ότι αφορά την παρασκευή των φίλτρων αυτών. Τα πρώτα αυτά αποτελέσματα είναι αρκετά υποσχόμενα και χρήζουν περαιτέρω μελέτης.
Φωτοκαταλυτική διάσπαση του οιστρογόνου 17α-αιθινυλοιστραδιόλη (ΕΕ2) σε υδατικά διαλύμματα
(Technical University of Crete, 2014) Panagiotou Fotos; Παναγιωτου Φωτος; Xekoukoulotakis Nikos; Ξεκουκουλωτακης Νικος; Diamantopoulos Evaggelos; Διαμαντοπουλος Ευαγγελος; Venieri Danai; Βενιερη Δαναη; Drosou Aikaterini; Δροσου Αικατερινη

Περιηγούμαι

Πλοήγηση Διπλωματικές Εργασίες ανά Συγγραφέα "Diamantopoulos Evaggelos"