Οι παραδοσιακές ποικιλίες στο διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο: Θεσμική θεώρηση και εκτίμηση παραμέτρων υπό το πρίσμα της αγροβιοποικιλότητας και του τοπίου

Abstract

Οι παραδοσιακές ποικιλίες είναι το αποτέλεσμα της συλλογικής δράσης πολλών γενεών καλλιεργητών. Αποτελούν σημαντικό τμήμα των φυτογενετικών πόρων για τη διατροφή και τη γεωργία και το θεμέλιο λίθο για τη διατήρηση της αγροβιοποικιλότητας και της βιοποικιλότητας εν γένει. Η παρούσα ερευνητική διατριβή πραγματεύεται ενδελεχώς τη νομική θεώρηση των παραδοσιακών ποικιλιών στο διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό νομικό στερέωμα. Οι δικαιικές ρυθμίσεις που τις αφορούν, οι οποίες περιλαμβάνουν και τις πλέον πρόσφατες νομικές εξελίξεις, συμπεριλαμβανομένης της σχετικής νομολογίας, εξετάζονται υπό το πρίσμα της αγροβιοποικιλότητας και της βιοποικιλότητας. Βασικό μέλημα αποτελεί η διερεύνηση του κάτα πόσον η νομοθεσία που τις αφορά είναι επαρκής και αποτελεσματική για τη διασφάλιση της διατήρησης και της βιώσιμης χρήσης τους. Το σπουδαιότερο, όμως, όλων είναι ότι, εξ’αρχής, λαμβάνει χώρα μια σύνθεση. Η σύνθεση αυτή έγκειται στη εξέταση των παραδοσιακών ποικιλιών λαμβάνοντας υπόψη το άμεσο πλαίσιο αναφοράς τους, το αγροτικό τοπίο. Το τελευταίο, και γενικά η διασύνδεση των παραδοσιακών ποικιλιών με έναν τόπο, αποτελεί, τελικά, παράγοντα κλειδί για την αποτελεσματική διατήρηση και βιώσιμη χρήση τους στο σημερινό κοινωνικο-οικονομικό γίγνεσθαι. Ενδεικτικά, παρατίθεται μια έρευνα που διεξήχθη σε περιοχές του Νομού Χανίων, η οποία σκοπό είχε να διερευνήσει τη γνώση/ενημέρωση των αγροτών/καλλιεργητών σχετικά με ζητήματα που αφορούν τις ποικιλίες αυτές.