Επανάχρηση του εγκαταλελειμμένου αεροδρομίου της Λευκωσίας ως κομβικό σημείο μάθησης και καταλύτης για την ώσμωση των δυο κοινοτήτων

Abstract

Το θέμα της διπλωματικής εργασίας αποτελεί συνέχεια και εφαρμογή της ερευνητικής εργασίας. Η επανάχρηση του αεροδρομίου της Λευκωσίας που βρίσκεται στην νεκρή ζώνη εδώ και 40 χρόνια, μετατρέπεται σε ένα πρότυπο δικοινοτικό σχολείο για παιδιά από 3 -18 χρονών. Ένα από τα συμπεράσματα της ερευνητικής εργασίας ήταν ότι προκειμένου να ενοποιηθεί χωρικά η χώρα, θα πρέπει πρώτα αυτό να πραγματοποιηθεί σε κοινωνικό επίπεδο. Επομένως θα πρέπει να επικεντρωθούμε στις ηλικιακές ομάδες 3-18 και 60+ καθώς οι πρώτοι δεν έχουν επηρεαστεί ακόμη από τις πολιτικές καταστάσεις, ενώ οι δεύτεροι ζούσαν μαζί με τους "άλλους" πριν από τον πόλεμο. Το σχολείο προτίθεται να λειτουργήσει ως σημείο κοινωνικής και χωρικής συρραφής συνδέοντας τα δυο τμήματα εκατέρωθεν της νεκρής ζώνης. Την ίδια στιγμή δίνεται η δυνατότητα στους μαθητές και από τις δυο κοινότητες να έρθουν σε επαφή και να μάθουν ο ένας από τον άλλον γεφυρώνοντας το πολιτισμικό χάσμα που δημιουργήθηκε από τον πόλεμο. Στο σχολείο Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα διδάσκονται ταυτόχρονα στις ίδιες αίθουσας και στις δυο γλώσσες. Ακόμη το σχολείο θα λειτουργεί με την μέθοδο Μοντεσόρι όπου οι μεγαλύτεροι θα βοηθούν τους νεότερους δυναμώνοντας τις μεταξύ τους σχέσεις. Η επέμβαση στο κτίριο είχε ως στόχο την δημιουργία κοινόχρηστων χώρων που θα προωθούν και θα εμπνέουν την συζήτηση και την ενεργό συμμετοχή σε κοινές δραστηριότητες. Προκειμένου αυτό το πρόγραμμα να θέσει γερές βάσεις και να λειτουργήσει μακροπρόθεσμα, οι γονείς θα πρέπει να βοηθήσουν σε αυτή την προσπάθεια. Γι' αυτό, δημιουργήθηκαν χώροι όπου οι γονείς και από τις δυο πλευρές θα μπορούν να μοιραστούν τα ενδιαφέροντα τους, γνωρίζοντας ο ένας τον άλλον. Επίσης, ο διάδρομος προσγείωσης και απογείωσης έχει μετατραπεί σε μητροπολιτικό πάρκο, με προσβασιμότητα και απο τους Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους, δίνοντας τους την ευκαιρία να συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο, επαναπροσδιορίζοντας τις μεταξύ τους σχέσεις. Εν κατακλείδι, το αεροδρόμιο, αποτελεί ένα χώρο διαρκούς κίνησης και σημείο συνάντησης πολιτισμών και κουλτούρων. Το σχολείο είναι ένας χώρος μάθησης, ανταλλαγής ιδεών και πληροφοριών. Σε αυτή περίπτωση το σχολείο χρησιμοποιεί το κτίριο του αεροδρομίου και λειτουργεί ως παράσιτο στην κοινωνική προκατάληψη, διατηρώντας απαράλλακτη την ιδέα του κέντρου συνάντησης ιδεών και πολιτισμών.