Προτεινόμενες πολιτικές μείωσης των εκπομπών CO2 και η θέση της ελληνόκτητης ναυτιλίας

Abstract

Although shipping exhibit lower rates of CO2 emissions compared to the land transport, the absence of measures to tackle greenhouse gases combined with the impending increase of international trade inflate the amount of pollution from shipping. Therefore, it has become imperative for implementing measures designed based on the specific characteristics of the marine industry to tackle emissions from shipping. The international community, through the activities of international organizations, governmental coalitions and industrial associations have got into a design practices and measures orbit that will be included in the mandatory implementation of an institutional framework for combating climate change. Our main goal through this academic assignment will be to present the current situation of the Shipping Industry and its contribution to Greenhouse Gas effect through statistical data provided by scientific approaches as well as future assumptions related to this matter. Future estimations reveal the necessity of shipping industry to be regulated over the greenhouse gas emissions by vessels and the main goal will be elimination of the effect of global warming future. Rio conversation of 1992 and Kyoto Protocol constitute the primary official proposals of Global Community that shipping industry must be included in the regulations regarding the control of GHG emissions, and presently under the scope of latest estimations for the future contribution of shipping, the provisions of these conventions need to be applied under the supervision of International Marine Organization(IMO). Further analysis of the regulatory framework has been included in the sixth annex to MARPOL 73/78 (Annex VI) with list of proposals and evaluation of efficiency of proposed technical, functional and market based measures. Then becomes an analysis of market-based measures, with a preponderance of Emission Trading System-ETS and tax on fuel, and operational measures by analyzing the measures to optimize the energy efficiency of vessels and consequently their emissions. Indicate the position of Greek shipping and action towards control measures provided by the IMO. Finally, taking under consideration all above mentioned factors, we will come up with some conclusions of researchers through the positive and negative aspects of each proposal on the effectiveness of the measures.

Παρόλο που οι θαλάσσιες μεταφορές παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά εκπομπών CO2 σε σχέση με τα χερσαία μέσα μεταφοράς, η απουσία μέτρων αντιμετώπισης των αερίων του θερμοκηπίου σε συνδυασμό με την επικείμενη αύξηση του διεθνούς εμπορίου διογκώνουν το ποσοστό ρύπανσης από μέρους της ναυτιλίας. Έχει καταστεί, λοιπόν, επιτακτική η ανάγκη εφαρμογής μέτρων σχεδιασμένων με βάσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ναυτιλιακής βιομηχανίας για την αντιμετώπιση των ναυτιλιακών εκπομπών. Η Διεθνής Κοινότητα, μέσω της δραστηριοποίησης των διεθνών οργανισμών, κυβερνητικών συνασπισμών και βιομηχανικών ενώσεων έχει μπει σε μία τροχιά σχεδίασης πρακτικών και μέτρων που θα συμπεριληφθούν στην υποχρεωτική εφαρμογή ενός θεσμικού πλαισίου για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Στόχος αυτής της διπλωματικής εργασίας είναι να καταγράψει τη συμβολή των ναυτιλιακών δραστηριοτήτων στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και κατά συνέπεια την κλιματική αλλαγή. Θα γίνει μία προσέγγιση του προβλήματος με τον προσδιορισμό των αερίων που το προκαλούν το φαινόμενου του θερμοκηπίου. Στη συνέχεια θα συνδέσουμε το φαινόμενου του θερμοκηπίου με τις ναυτιλιακές δραστηριότητες και θα γίνει μία εκτενής αναφορά για δράσεις του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) για τον περιορισμό των αερίων και ανάλυση σημαντικότερων κειμένων, το Πρωτόκολλο του Κιότο (1997). Στη συνεχεία παρουσιάζονται αναλυτικά οι προτάσεις του ΙΜΟ για τον περιορισμό των αερίων βάση του επικείμενου νομοθετικού πλαισίου και έπειτα ανάλυση του ρυθμιστικού πλαισίου που έχει συμπεριληφθεί στο έκτο παράρτημα της MARPOL (Annex VI) με παράθεση των προτάσεων και αξιολόγηση της αποδοτικότητας των προτεινόμενων τεχνικών, λειτουργικών και αγοροκεντρικών μέτρων. Στη συνέχεια γίνεται μία ανάλυση των 10 αρχικών αγοροκεντρικών μέτρων (MBMs) με επικρατέστερα το Σύστημα Εμπορίας Ρύπων (ETS) και το Διεθνές Ταμείο Εκπομπών (GHG Fund) για τη ναυτιλία. Στη συνέχεια παρουσιάζονται τα λειτουργικά μέτρα αναλύοντας εκείνα για τη βελτιστοποίηση της ενεργειακής απόδοσης των πλοίων και κατά συνέπεια των εκπομπών τους. Αναγράφεται η θέση της ελληνόκτητης ναυτιλίας και η δράση της απέναντι στα μέτρα ελέγχου που έχουν δοθεί από τον ΙΜΟ. Τέλος, θα παρατεθούν τα συμπεράσματα των ερευνητών μέσω των θετικών και αρνητικών πτυχών κάθε πρότασης για την αποτελεσματικότητα των μέτρων.